Rond half Okt 2023 wordt er een nestje van From Bakershouse pups verwacht.
Zara is gedekt door Collin.
Dit weekend is progesteron getest bij Zara en het was zo hard aan het stijgen, dat Zara gedekt kon worden.
We zijn begin van deze week ’s avonds naar Zuidwolde ( daar woont Collin) gereden en hebben Collin ontmoet en het was liefde op het eerste gezicht, Zara liet alles toe en de dekking is prima verlopen.
We gaan over vier weekjes een echo laten maken bij de dierenarts om te kijken,
of dat we half oktober 2023 een mooi nestje Flatcoat puppy’s mogen verwelkomen.
Nu maar duimen dat alles gelukt is.
Ben je op zoek naar een Flatcoat pup? Neem dan contact met ons op.
Tel: 06-48460186
Ons Fokplan is goedgekeurd en voldoet aan alle eisen van de Flatcoated Retriever Club.
Yesss, Zara is loops.
We gaan binnenkort progesteron prikken om te zien hoe het met de rijpheid van de eitjes is gesteld en om zodoende het ideale dekmoment vast te kunnen stellen.
Ook haar aanstaande date/vader Collin is inmiddels op de hoogte gebracht dat Zara binnenkort op bezoek komt.
24 jan 2019 zijn de puppy’s geboren van Fenna & Smoke
aline@frombakershouse.nl
Aline Bakhuis: 06-48460186
Vandaag 23 Nov. 2018 hebben Fenna en Smoke elkaar ontmoet, en alles is goed gegaan. Fenna is gedekt! Nu duimen..
Vandaag 22 Nov. 2018 zijn we weer bij de dierenkliniek geweest om de progesteron te prikken.
Progesteron is aan het stijgen, dus Fenna kan gedekt worden.
Vanmorgen Dinsdag 20 Nov. 2018 zijn we weer met Fenna naar de dierenkliniek geweest om progesteron te prikken.
Helaas is het progesteronwaarde nog niet zo hoog, dus we moeten donderdagochtend opnieuw progesteron prikken.
Nog even een foto gemaakt van Pietje Fenna.
Vandaag Vrijdag 16 Nov. 2018 zijn we met Fenna weer naar de dierenkliniek geweest om nu voor de eerste keer progestron te prikken.
De uitslag van de Bacteriologisch onderzoek is goed, er zijn geen bacteriën gevonden.
Fenna zit nu op dag 7 van de loopsheid voor de eerste progesteron bepaling. Er is een klein beetje bloed bij Fenna afgenomen.
Na het bloed afname wordt standaard met een endoscopische camera onderzoek gedaan. Dit geeft aanvullende informatie om het optimale dekmoment te bepalen.
Het bloedmonster wordt afgedraaid in de centrifuge en het plasma wordt afgezogen in een aparte buisje.
De uitslag hadden we binnen 20 min. en de progesteronwaarde is 1.
De waarde voor als Fenna gedekt wordt moet ongeveer tussen de 8 – 10 zijn, dus nog even geduld hebben.
We gaan dinsdag weer opnieuw bloed prikken en dan wordt er weer een progestron bepaald.
Maandag 12 Nov. 2018 zijn we met Fenna naar de dierenkliniek geweest voor een Bacteriologisch onderzoek van de baarmoeder.
De uitslag daarvan duurt 4 a 5 dagen, indien er een antibiotica nodig is wordt het op deze manier de juiste antibiotica gegeven.
We hebben gelijk een afspraak gemaakt voor vrijdag een progesteron bepaling.
Spanning stijgt…
Een leuk stukje uit Flatmagazine over het nestje voor de FRC:
Hallo, ik ben Aline Bakhuis, ondernemer, bijna Sarah en woon in Almelo.
Ik heb bijna heel mijn leven een hond gehad. Mijn eerste hond was een Afghaanse Windhond, en toen ik 10 jaar werd kreeg ik een Cocker Spaniel, Basje, op mijn verjaardag.
Basje is bijna 15 jaar oud geworden en toen hij kwam te overlijden ben ik op zoek gegaan naar een ras dat goed bij me zou passen.
Ik kwam al snel uit bij een retriever en vooral een flatcoated sprak mij erg aan.
Ik had inmiddels samen met mijn broer een bedrijf opgezet en het leek me leuk om de hond mee te kunnen nemen naar het werk.
Om dit te kunnen doen moest ik met mijn broer overleggen welke hond het beste zou passen.
Ook hij vond een Flatcoat prachtige karakter eigenschappen hebben en we besloten beide een Flatcoat retriever te nemen.
We namen contact op met FRC en zij brachten ons in contact met Leonie Galdermans.
We hebben Leonie ons verhaal verteld en zij zei dat er juist een nestje was geboren waarvan er 2 reuen beschikbaar waren mits deze niet op het zelfde adres geplaatst zouden worden.
Dat was bij ons niet het geval dus Jacco en Jari kwamen in Almelo wonen.
Jacco is bijna 10 jaar geworden en Jari, de Flatcoat van mijn broer, bijna 14 jaar.
Toen Jacco overleden was heb ik Leonie aangegeven dat ik graag weer een Flatcoat zou willen maar deze keer een teefje.
Opnieuw op mijn verjaardag, in 2007, konden we Nora ophalen.
Samen met Nora ben ik met jachttraining begonnen, geweldig wat een plezier hebben we gehad.
Bij de jachttraining zag ik dat het niet ongebruikelijk was om twee flatcoats te hebben omdat het leren van jachtoefeningen best moeilijk is kun je dit vereenvoudigen door de jongste van de oudere te laten leren.
Dus opnieuw naar Leonie en niet veel later kwam Fenna bij ons wonen.
Nora en Fenna, wat een prachtig stel, totdat Nora in oktober 2017 plotseling erg ziek werd en ik haar moest laten inslapen.
Ik bleef met Fenna de jachttrainingen volgen en Fenna mag inmiddels ook, samen met een jager, het echte werk doen.
Prachtig vind ze het en ze is er erg goed in maar ze miste, net als ik, toch een maatje.
Ik zat te twijfelen, weer een pup of gaan voor mijn grote droom, zelf een nestje.
Ik had immers zelf een topper en ik wist zeker dat ze een geweldige moeder zou zijn.
Ik ben de mogelijkheden nagegaan of ik het hebben van een nestje kon combineren met mijn werk.
Na wat overleg bleek dat geen probleem zijn.
Ging vanuit huis werken en begon me te verdiepen in het hebben van een eigen kennel.
Daarbij kreeg ik veel adviezen en hulp aangeboden van vrienden en kennissen en besloot ervoor te gaan.
De kennelnaam werd aangevraagd, FromBakershouse, en er moest een dek reu worden uitgezocht.
Leonie had pas een mooie dek reu, Smoke, uit Denemarken gehaald.
Hij woonde bij Hans en Marianne in Oldenzaal dus ik kon niet wachten totdat we Fenna kennis met Smoke konden laten maken.
Fenna en Smoke een prachtig stel, en konden het heel goed met elkaar vinden, daar moesten wel prachtige puppy’s van komen.
Het was wachten op het moment dat Fenna loops zou worden en de kennelnaam was inmiddels goedgekeurd.
Om tijdens de loopsheid er zeker van te zijn dat je de hond op het juiste moment laat dekken hebben wij bij Dr. Verhaag progesteron testen laten doen.
Toen Dr. Verhaag aangaf dat het moment was aangebroken zijn we naar Zuid Wolde gegaan zodat Leonie en Jan het dekken konden begeleiden.
Nu was het afwachten of Fenna drachtig was.
Alle voortekenen zagen er goed uit maar om er zeker van te zijn dat alles goed gaat met moeder en ongeboren vrucht hebben we bij Dierenkliniek Helendoorn Nijverdal een echo laten maken.
De arts kon ons gelijk gerust stellen en zei erbij dat het een groot nest was, hoeveel kon hij niet met zekerheid zeggen en wilde liever helemaal geen aantal noemen maar we moesten rekening houden met een groot nest.
Vanaf dat moment ging alles erg snel. Deed met Fenna nog wel wat trainingen maar toen ik zag dat het haar wat meer moeite koste zijn we gestopt.
Vanaf dat moment, ongeveer 4 weken voor de bevalling, heb ik heerlijk met haar gewandeld en haar erg verwend.
Haar buik groeide met de dag en het was wachten op de dag dat ze uitgerekend zou zijn. Volgens onze berekeningen zou het 24 januari moeten zijn.
Ruim voor deze datum had ik onze woonkamer al verbouwd tot kraamkamer en alles klaar gezet voor de bevalling.
Het was inmiddels 23 januari en Fenna begon zich s’middags anders te gedragen, ik had het gevoel dat het niet lang meer zou gaan duren.
Maar ik had geen ervaring dus kon het mis hebben. Voor de ervaring had ik een kennis van de jachttraining gevraagd.
Zij zei ook dat het niet lang meer zou duren en begon met s’avonds rond 22 uur met het voelen naar ontsluiting.
Ze vond het krap allemaal en vreesde voor een keizersnede. Ik schrok hier best van en besloot de dierenarts erbij te halen.
Deze kwam gelijk, het was inmiddels half 1 uur s ’nachts, hij stelde middels een echo vast dat alles goed ging met moeder en pups en dat er nog geen aanleiding voor was dat Fenna snel ging bevallen.
Het moet z’n tijd hebben en mijn kennis moest onmiddellijk stoppen met het voelen want dat kan gevaarlijk zijn voor de moeder en pups maar als ze morgen vroeg om 12 uur nog niet bevallen is kom je maar naar de praktijk, waren zijn gerust stellende woorden.
Toch bleef de kennis erop aandringen dat we eerder naar de dierenarts moesten gaan want zij had er geen goed gevoel.
Bij mij sloeg de twijfel toe, mede ook omdat s’nachts een bevriende boer langskwam en zijn visie had gegeven en de kennis van de kennis in twijfel trok. Hij wilde erbij blijven maar moest s ’morgens wel even zijn koeien voeren en zou daarna gelijk terug komen.
De kennis voerde toen de boer weg was, de druk op door mij te laten kiezen tussen haar of de dierenarts.
Ik vertrouwde meer op de dierenarts, zei ik ,waarop ze mij gelijk verliet.
Ik riep haar nog na, dit kun je toch niet maken, maar ze ging.
Ik stond er samen met mijn moeder alleen voor, mijn broer die ook de hele nacht geweest was, was ook even naar huis gegaan voor een dutje want er was immers afgesproken om rond de middag naar de dierenarts te gaan.
Ik besloot mijn broer te bellen en vertelde het verhaal en dat ik erg bang was om Fenna en de pups te verliezen.
Hij zou gelijk komen en dan zouden we direct naar de dierenarts gaan. Zo geschiede.
De rit van pakweg 10 km zal ons voor altijd bijblijven, want net voordat we bij de dierenarts aankwamen voelde ik wat warms op mijn schoot, had Fenna op de schoot, maar dit was anders, en wat bleek, de vliezen waren tijdens het rijden gebroken en de eerste pup was in de auto geboren. De tweede kwam er gelijk achteraan, voor de deur bij de dierenarts, waardoor wij met twee pups en een bevallende moeder Fenna de dierenartsen praktijk binnen gingen.
Dit zullen ook enkele medewerkers en bezoekers van de praktijk hun hele leven niet vergeten denk ik.
De dierarts kwam er gelijk bij en stelde vast dat er twee kerngezonde pups geboren waren en zei dat we direct naar huis moesten gaan om daar de bevalling verder voort te zetten.
De pups kregen een warme kruik en gingen in een doos mee in de auto naar huis.
De kachel in de auto ging hoog aan, het vroor en het sneeuwde en als we halverwege zijn bevalt Fenna ter hoogte van Aadorp van nog twee pups.
Thuis aangekomen hebben we Fenna en de 4 puppy’s in de werpkist gelegd. Ook was de bevriende boer terug en hielp hij met de verdere bevalling.
Er zouden nog 5 puppy’s volgen, in totaal 9 puppy’s dus, 3 reutjes en 6 teefjes.
Om half 5 toen de laatste geboren was hebben we de puppy’s gewogen, allemaal meer dan 350 gram en ze een gekleurd bandje te geven om ze goed te kunnen blijven volgen.
Het waren spannende uren en een heel bijzondere belevenis.
Ik had inmiddels een forse lijst met potentiële puppy kopers en moest besluiten wie de gelukkigen waren en wie niet.
Dat alle gesprekken niet even makkelijk waren spreek voor zich denk ik maar het was mijn plicht om mijn gevoel te volgen.
De dagen vlogen voorbij en de moeder Fenna en pups deden het goed. Fenna had voldoende voeding en de pups waren er maar wat gek op waardoor ze groeiden als kool.
Na 3 weken heb ik de toekomstige baasjes uitgenodigd om te komen kijken. Daar waren tranen van geluk en het was ook heel aandoenlijk en prachtig om te zien allemaal.
De daarop volgende week konden we beginnen met kraamvisite ontvangen.
Omdat ik vond dat iedereen van dit mooie nestje mocht genieten als hij of zij dat wou hebben we heel veel mensen op bezoek gehad.
Veel beschuit met roze en blauwe muisjes hebben we gemaakt, pakken koffie en liters sap zijn er opgemaakt maar het was het allemaal waard.
Dan in week 5 is het weer goed en besluit de pups hun eerste buiten wandeling in de tuin te laten doen, geweldig was dat.
Moeder Fenna dat alles in de gaten houdt en pups die spellen van plezier in de tuin.
Als ik tijdens het tellen merk dat ik 8 pups tel i.p.v. 9 weet Fenna mij duidelijk te maken waar ik nummer 9 kan vinden, onder het doek van de tuinstoelen en ja hoor, daar is ze. Wat is Fenna toch een geweldige moeder.
In week 6 moeten de puppy’s gechipt worden en krijgen ze de eerste inenting.
Ook zijn we voor het socialiseren bij de bevriende boer op de boerderij geweest.
Onvergetelijk als een pup oog in oog staat met een koe. Geen enkele pup is bang en ontdekken allen op hun eigen manier die nieuwe wereld.
Dan in week 7 moeten we de puppy test doen. Heel erg jammer dat het die dag erg slecht weer is waardoor de test niet helemaal verliep zoals het hoort.
De puppy’s werden onrustig van onweer, storm en veel regen maar al met al slaan ze zich erdoor en komen ze allen met een perfect rapport thuis.
Een rapport waar alle nieuwe baasjes erg trots op kunnen zijn en waar ik ook alles aan heb gedaan om de puppy’s ze goed (socialisatie) en gezond (vis, vlees en proteïne rijk eten) mogelijk groot te brengen.
Het is inmiddels week 8 dat ze bij me zijn. Ik knuffel ze allemaal een paar keer per dag en weet dat het moeilijke moment aanstaande is.
Ik moet kiezen welke ik zelf hou en welke pup naar welke nieuwe baasje gaat.
Omdat dit natuurlijk erg belangrijk is heb ik besloten dit samen met mijn broer te doen.
We hebben de nieuwe baasje inmiddels tweemaal op bezoek gehad en gevraagd naar de gezinssituaties.
Ook hebben we de baasjes naar hun voorkeuren gevraagd en het was het voor ons erg belangrijk hoeveel tijd ze voor een nieuwe pup hadden.
Na alles zorgvuldig te hebben afgewogen hebben we de puppy’s toegewezen en de nieuwe baasjes op de hoogte gebracht.
Huilende mensen van geluk aan de telefoon, blijdschap alom, Fenna wat heb jij veel mensen gelukkig gemaakt!
Dan is het 22 maart en komen de eerste nieuwe baasjes hun nieuwe pup ophalen.
Voor hun een moment van geluk voor mij ook een moment van verdriet want het liefst had ik ze alle 9 gehouden maar weet natuurlijk ook dat dit geen optie is.
De eerste pup die opgehaald werd gaat Fenna heten, hoe mooi is dat.
Later komen er nog een meer flatcoat liefhebbers hun pup ophalen en ook de volgende dag.
Tot er nog twee over zijn, 1 voor mij en de andere voor mijn broer.
Mijn pup gaat Zara heten en die van mijn broer Pippi.
Als mij broer met z’n vrouw, samen met Pippi naar huis gaan is het wel even wennen maar Zara en Fenna vragen gelijk alweer zoveel aandacht dat ik geen zin heb om te treuren maar juist ga genieten van al het moois dat Fenna ons heeft gegeven.
Bij het schrijven van dit verhaal zijn we inmiddels twee weken verder en houden de nieuwe baasjes mij bijna dagelijks op de hoogte van de ontwikkelingen en hebben we ons ingeschreven voor de Clubmatch van de FRC en Fokdag.
Het ziet ernaar uit dat alle puppy’s hier aanwezig zullen zijn, hoe uniek is dat!
Kortom een geweldige ervaring die ik voor geen goud had willen missen.
Het waren lange en zware dagen maar ik heb het er graag voor over gehad.
En ik wil iedereen heel erg bedanken die met mijn nestje hebben meegeleefd en me hebben geholpen het mogelijk te maken.
Misschien tot een volgend nestje.
Groetjes,
Aline Bakhuis
Kennel: FromBakerhouse
